Kamionek i rogatki Grochowskie

10

wrz

Kamionek i rogatki Grochowskie

Pierwsze wzmianki o osadzie Kamion (bądź Kamień) dotyczą wieku XI. Wiadomo na pewno, że jej teren wyznaczony był po prawej stronie Wisły, od współczesnej ulicy Ząbkowskiej do ulicy Podskarbińskiej. Dopiero później, ta obszerna osada rozdzieliła się na dwie mniejsze: Targową oraz Skaryszew.

Historia tego obszaru dzisiejszej Warszawy jest niezwykle bogata. Okazuje się, że na polach dawnego Kamiona przebiegły elekcje dwóch królów: Henryka Walezego (1573 rok) oraz Augusta III (1733 rok). Do dzisiaj zresztą, każdego roku w Parku Skaryszewskim organizowane są rekonstrukcje tychże wydarzeń oraz innych, które swoje miejsce miały również w tej części współczesnej Warszawy –  Powstania Listopadowego czy walk ze Szwedami, jakie odbywały się na Kamionie w czasie insurekcji kościuszkowskiej.

Spacer po współczesnym Kamionku daje dokładny obraz dawnych dziejów tej części Pragi Południe. Symboliczny jest kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Zwycięskiej, Który powstał dokładnie w miejscu dawnego kościoła drewnianego (ten został zniszczony w 1656 roku). Na terenie parafii mieści się dzisiaj najstarsza zachowana nekropolia w całej stolicy. Tutaj też zachowano część dawnego Cmentarza Kamionkowskiego, który funkcjonował od wieku XIII aż do utworzenia Cmentarza Bródnowskiego. Ciekawostką jest fakt, iż nagrobki przykościelne są jedynymi w całym mieście, jakie zachowane zostały zaraz przy świątyni.

Tuż przy kościele znajdują się słynne rogatki. Rogatki Grochowskie wyznaczały niegdyś kraniec Warszawy. Powstały w roku 1823 a cały Kamionek włączono do stolicy w roku 1889. Warto zatrzymać się przy nich nieco dłużej i przyjrzeć bogato zdobionej architekturze. Dzisiaj rogatki są w całości odrestaurowane – w jednej mieści się salon sukien ślubnych, drugi został przeznaczony na kawiarnię Wedla (na tyłach mieści się fabryka Wedla).

Kolejnym zabytkiem na Kamionku jest kamienica przy ulicy Chodakowskiej 22. Powstała jeszcze w 1908 roku a pierwszą właścicielką była Anna Zofia Załuska, która kupiła obiekt za 900 rubli. Przez lata, obie oficyny, które łączą ten obiekt w całości były wykorzystywane jedynie jako mieszkalne. Później część przeznaczono na zakład krawiecki i zakład przetwórczy Rachmielowskich. Dzisiaj, zabytek popada w ruinę. Odnalazł się prywatny właściciel kamienicy, ale nie jest ona zamieszkiwana.

Chyba najpiękniejszą częścią Kamionka jest Park Skaryszewski im. Ignacego Jana Paderewskiego. Wejście na jego teren przebiega od ulicy Targowej, tuż przy wspomnianych Rogatkach Grochowskich, od ulicy Terespolskiej oraz od strony Saskiej Kępy i Alei Zielenieckiej. W parku znaleźć można wiele miejsc do błogiego relaksu: „Różane”, które otoczone jest alejkami kwitnących kwiatów róży, kanałek, nad którym swoje hobby uprawiają wędkarze, liczne place zabaw, zalesiony teren z drzewostanem iglastym i słynnym wodospadem a nawet sztucznie utworzone kąpielisko. Do tego ogrom ławek, zabytkowych mostków, pomników, korty tenisowe, kawiarnie, boisko – podczas historycznej wycieczki po Kamionku każdy znajdzie tu coś dla siebie. Warto dodać, że park utworzony został w 1905 roku a w 1973 roku został wpisany do rejestru zabytków.

2 Comments

  • RJW
    Reply gru 5, 2021 at 1:19 pm

    Comment Błędy: 1. Kamion sięgał początkowo do linii ul. Tysiąclecia, a nie do Podskarbińskiej. Granica dóbr Grochów była w linii Terespolskiej. 2. Park Paderewskiego (taka jest poprawna nazwa, którą trzeba przywrócić) jest w obszarze Miejskiego Systemu Informacyjnego Kamionek, ale to jest jeden z licznych dezinformacji MSI, bo jest to Saska Kępa. Teren pastwiska miejskiego, związanego z targami bydła na Skaryszewie, którą to nazwę trzeba przywrócić zamiast Port Praski.

  • RJW
    Reply lut 19, 2023 at 10:59 am

    Rozszerzanie miasta poza okopy Lubomirskiego (rogatki skaryszewskie) dotyczyło terenów Kamionka, ale pisze się, że Kamionek włączono do Warszawy w 1889 r., co de facto dotyczy zurbanizowanego jako tako trójkąta i okolic. Nie zastanawiano się wtedy nad nazwami. Przecież nazwa Skaryszew została unicestwiona razem z zabudową dzielnicy.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *